[KLIP TYGODNIA] Detale mają duże znaczenie. Porównujemy pchnięcia w meczach Zagłębie – Lech i Puszcza – Stal

W piłce nożnej błędnie mówi się, że w dwóch meczach wystąpiły takie same akcje. To mylne określenie dotyczy także sytuacji sędziowskich. Sędziowie podejmują decyzje na podstawie określonych kryteriów, np. odległość od bramki, ustawienie przeciwników, siła ataku na rywala, miejsce kontaktu nogi obrońcy z ciałem przeciwnika, sposób tego kontaktu. Zdarza się, że z pozoru zbliżone sytuacje mają finalnie odmienne decyzje. Ale podkreślmy wyraźnie – podobieństwo jest pozorne. Dlatego w 3. kolejce PKO BP Ekstraklasy wzięliśmy „pod lupę” starcie zawodników z 39. minuty meczu Zagłębie Lubin – Lech Poznań oraz z 65. minuty spotkania Puszcza Niepołomice – Stal Mielec. Obydwa dotyczą pchnięć przeciwnika. Analizuje Tomasz Mikulski, Przewodniczący Kolegium Sędziów PZPN.

ZAGŁĘBIE LUBIN – LECH POZNAŃ

Pole karne Lecha. W chwili, gdy napastnik Zagłębia nr 7 przygotowuje się do oddania strzału, zostaje z tyłu zaatakowany przez obrońcę Lecha nr 5. Atak jest wykonany łokciem w plecy napastnika, który upada w naturalny sposób. Sędzia gry nie przerywa, a VAR nie interweniuje. Czy słusznie?

Materiał dzięki uprzejmości Canal+

ANALIZA ZDARZENIA

Jakimi kryteriami w oparciu o „Przepisy Gry” (art. 12) oraz przyjętą metodologię, powinien posłużyć się sędzia?

– atak w walce o piłkę lub pozycję, czy skierowany na przeciwnika?;

– sposób ataku: w tym przypadku łokciem z tyłu w plecy;

– intensywność ataku i jego skutek.

Kryteria przemawiają jednoznacznie za uznaniem ataku jako przewinienie: obrońca nie był zainteresowany zagraniem piłki. Koncentrował się on wyłącznie na przeciwniku. Zaatakował rozmyślnie łokciem w plecy i na tyle skutecznie, że spowodował upadek napastnika. Dodajmy, że upadek był naturalny, bez wyolbrzymiania.

PRAWIDŁOWA DECYZJA

Jest nią rzut karny. Podkreślmy, że dla sędziego przewinienie było niesłychanie trudne do oceny z zajmowanej przez niego pozycji (prawidłowej warsztatowo). Dopiero uważna analiza obrazu z kamery usytułowanej za przeciwną bramką (duże zbliżenie i zwolnione tempo odtwarzania), pozwalają dociec istoty zagadnienia i dostrzec ruch łokciem w plecy przeciwnika.

PUSZCZA NIEPOŁOMICE – STAL MIELEC

Napastnik Puszczy nr 25 i obrońca Stali nr 3 walczą o piłkę i o pozycję. Piłka znajduje się 2-3 metry przed nimi. Obrońca jest nieco szybszy. Co istotne, wystawia wyciągniętą prawą rękę przed tułów przeciwnika. Napastnik pochyla ciało w kierunku obrońcy. Następnie lewą rękę kładzie na plecach i ramieniu przeciwnika. W tym momencie dochodzi do kontaktu ciał (tułowia) obu zawodników. Obrońca upada. Napastnik skoncentrowany na piłce (i w nią wpatrzony), przejmuje futbolówkę kontynuując akcję. Po chwili pad bramka dla Puszczy. Sędzia bramkę uznaje, VAR nie interweniuje.

Od 38 sekundy. Materiał dzięki uprzejmości Canal+

ANALIZA I OSTATECZNA DECYZJA

Kryteria oceny są dokładnie takie same jak w poprzednim przypadku.

Tym razem obaj zawodnicy skoncentrowani są na piłce. Jednocześnie obaj „pracują” rękami (obrońca wystawia prawą rękę przed biegnącego napastnika, ten drugi wykonuje ruch przedramieniem i dłoniąw kierunku przeciwnika) i podkreślmy to, że biorąc pod uwagę metodologię przyjętą przez UEFA: ruch przedramieniem jest bardziej z boku, a nie z tyłu. To ma istotne znaczenie.

Dochodzi do kontaktu (intensywność nie jest duża) i upadku obrońcy. To „part of the football” – typowa walka o piłkę/pozycję, której naturalnym elementem jest kontakt. Biorąc pod uwagę powyższe, nie dostrzegam przewinienia napastnika. Sędzia dobrze ustawiony podjął słuszną decyzję. Bramka została uznana prawidłowo.

KONKLUZJA – DIABEŁ TKWI W SZCZEGÓŁACH

Pokazujemy dwa zdarzenia. Dla wielu są one podobne, więc tym samym czy decyzje powinny być podobne? Nie… „Szkiełko i oko”, detaliczna analiza pod kątem „Przepisów Gry” i przyjętej metodologii pozwalają znaleźć kluczowe różnice. Diabeł tkwi w szczegółach.

Tomasz Mikulski,Przewodniczący KS PZPN